ECM = integratie | Opinie | ECM | Computable.nl
ECM = integratie
Enterprise content management wordt vaak als een apart product in de markt gezet. Het beheer van content zou volgens deze producten zoveel mogelijk plaats moeten vinden binnen dit product. Eigenlijk is dit een rare gedachtegang. In principe zou ecm veel meer een visie dan een product moeten zijn. Want content is overal: in de productendatabase, in het crm-pakket, op de website, in Word- en Excel-documenten, in Exchange/Outlook, in de wiki, op het intranet.
Wat een echt overkoepelend ecm-product zou moeten zijn is een grote integratietoepassing: een product dat content overal vandaan haalt, omzet in een uniform geheel, aanpasbaar en beheersbaar maakt, maar ook weer terug wegschrijft in de contentsilo waar het vandaan kwam. Een mapping dus, tussen content in de diverse applicaties en content in het ecm-pakket.
In plaats daarvan wordt de ecm-markt op dit moment vooral gedomineerd door hele grote softwarepakketten die vooral hun best doen om content IN die pakketten te houden. Dat lijkt een simpele oplossing, maar het is een versimpeling van de werkelijkheid en levert op termijn een informatiemanagement-nachtmerrie op. Wat organisaties eigenlijk vooral willen is integratie, aggregate en syndicatie van content.
Het is niet dat er niets gebeurt. Er zijn diverse initiatieven gestart om contentuitwisseling te verbeteren. Zo is vanuit de Java Community Proces, de standaardorganisatie voor Java-technologie, JSR-170 en de opvolger JSR-283 gestart, een Java-standaard om het toegangsprotocol op content te standaardiseren. De OASIS-standaardorganisatie heeft tientallen open standaarden ontwikkeld voor gestructureerde informatie. De Dublin Core-standaard van ISO geeft houvast voor het definieren van metadata. Het World Wide Web Consortium (afgekort W3C) heeft tientallen zeer bekende standaarden zoals XHTML, HTTP, XSLT, CSS en SOAP onder zijn hoede.
Alhoewel sommige van deze initiatieven zeer succesvol zijn, blijft het opvallen hoe de ecm-industrie de makkelijke weg kiest en niet standaarden adopteert maar toch weer eigen, proprietary formats definieert en vooral ook content zoveel mogelijk binnen de eigen informatiesilo houden, in plaats van content zoveel mogelijk te halen uit de bestaande contentsilos. Een gemiste kans?
No comments:
Post a Comment